OBJAŠNJENJE O ZGRADI KUĆE LEGATA
*Veljko Savić (1830-1897) rano je ostao bez oca i pošto se majka preudala za kragujevačkog trgovca Savu Mihailovića napustili su rodno selo Loćika kod Jagodine.
Sava se brinuo o njemu i njegovom bratu, Aleksi, kao o rođenoj deci, pa su svoje prezime Dinić, po ocu Dini, promenili u Savić.
Oko 1845. godine je otišao u Beograd da uči trgovački zanat. Od šegrta i kalfe ubrzo je postao dobar trgovac i posle nekoliko godina je stekao svoju samostalnu bakalsku radnju, koju je vodio sa bratom Aleksom, i kuću nedaleko od "Glavne čaršije", u zaleđu Opštine beogradske (danas Jugoslovenska kinoteka u rekonstrukciji).
Iz svog dvorišta je imao izlaz na današnju ulicu 1300 kaplara. Sa lica svog placa u Knez Mihailovoj ulici broj 46, Veljko je 1869. godine podigao jednu od prvih modernih kuća na sprat.
Na spratu su bila dva stana - u jednom je stanovao vlasnik, dok se u drugom, koji je imao veliku salu, nalazila Beogradska berza. Imao je ćerku Stanku, koja se u vreme Prvog svetskog rata udala za Austrijanca i napustila zemlju, i sina, Lazara, kojima je ostavio svoje imanje na jednake delove.
**Lazar Savić (?-1923). Sin trgovca Veljka Savića, koji je na svom imanju 1869. godine podigao zgradu u kojoj će biti smeštena Kuća legata, kao jednu od prvih modernih gradskih kuća na sprat. Školovao se u zemlji i inostranstvu, radio pomalo u diplomatiji. Provodio je puno vremena uživajući u mondenskim letovalištima
Evrope i kartajući se po kafanama, od kojih je najviše voleo kafanu "Kod srpske krune" (danas Biblioteka grada Beograda).
Poznat kao neženja, nosio je nadimak "manga Laza". Iako boem, novčano je obezbedio potomke svog strica Alekse, a svoje imanje, kuću u Knez Mihailovoj ulici i pokretnu imovinu u vrednosti od oko 3 000 000 dinara je testamentom iz 1921.
godine ostavio na raspolaganje "Kraljevskoj srpskoj akademiji nauka". Akademija je osnovala Fond Veljka Savića koji je počeo sa radom krajem 1924. godine. U izdanju Zadužbine objavljeni su radovi uglavnom iz oblasti istorije i etnologije, a otkupljeni su radovi braće Ruvarac, pisma Njegoša i Vuka Karadžica i rukopis "Srbijanke" Sime Milutinovića-Sarajlije.
***Nedeljko Gvozdenović (1902-1988), slikar, rođen je u Mostaru. Bez završene umetnicke škole, kao maturant, sa poznavanjem tri jezika, odlazi u Minhen 1922. godine.
Upisuje se u privatnu internacionalnu školu Matisovog sledbenika Hansa Hofmana, u kojoj je u to vreme bio i Ivan Tabaković. U školi je uglavnom crtao i polako ulazio
u svet slike. Od profesora H. Hofmana, koji će se, kasnije, u Americi uključiti u tok apstraktnog ekspresionizma, vrlo brzo je dobio pohvalu da je rođeni crtač.
Od 1926. godine stalno živi i radi u Beogradu. Prvu samostalnu izložbu priredio je 1934. godine.Od 1940. do 1972. godine bio je profesor na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu. Bio je član grupe "Dvanaestorica" i jedan od osnivača grupe "Šestorica" (1954) sa kojom je redovno izlagao. Za redovnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1970. godine, a bio je i dopisni član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine.
Po svojim osobinama slikarstvo Nedeljka Gvozdenovića pripada intimističkom slikarstvu. Proučavajuci zakone slike i likovne odnose, slikao je predele, mrtve prirode, enterijere, portrete sa poetskom atmosferom.Umetnik je 1980. godine poklonio gradu Beogradu svoju imovinu i 569 svojih dela, za koja je 1981. godine određeno da budu smeštena i izlagana u Galeriji njegovog legata, u Knez Mihailovoj broj 46. Ovo nije jedini primer poklona koje je Nedeljko Gvozdenović učinio, jer je svoja dela poklonio i Srpskoj akademiji nauka i umetnosti i gradu Mostaru.
Dobitnik je mnogih nagrada i uèesnik velikog broja izložbi. Njegova dela se nalaze u svetskim muzejima, galerijama i privatnim kolekcijama.