Jubilej posvećen Ljubici Cuci Sokić
Zimski dani donose sećanje na istaknutu umetnicu, našu legatorku Ljubicu Cucu Sokić (9.12.1914, Bitolj – 8.01.2009, Beograd). U godini u kojoj slavimo jubilej, 105 godina od njenog rođenja i 10 godina od njene smrti, pripremamo krajem godine izložbu na kojoj će biti izložena njena dela iz Legata, u dijalogu sa delima vrsnih umetnica, njenih učenica i saradnica.
Ljubica Cuca Sokić detinjstvo je provela u Beogradu, na Dorćolu, u kući u Gospodar Jovanovoj ulici br. 81. Po završenoj Drugoj ženskoj gimnaziji gde je crtanje učila kod čuvene Zore Petrović, 1930. godine godine upisuje Umetničku školu. U periodu od 1936. do 1939. godine boravi u Parizu gde započinje svoj slikarski rad, usavršava ga pod uticajem Sezana, intimista Bonara i Vijara, predstavnika kubizma i drugih francuskih umetnika. Period proveden u Francuskoj, poznat kao „pariski period“, ključan je za umetničko formiranje Cuce Sokić.
Po povratku u Beograd 1939. godine priredila je prvu samostalnu izložbu u Umetničkom paviljonu Cvijeta Zuzorić. Na jesen 1939. godine učestvuje u osnivanju umetničke grupe „Desetorica“ koju su osim nje činili Danica Antić, Borivoj Grujić, Nikola Graovac, Dušan Vlajić, Milivoj Nikolajević, Jurica Ribar, Stojan Trumić, Aleksa Čelebonović i Bogdan Šuput. Grupa je delovala i izlagala u Beogradu i Zagrebu uoči Drugog svetskog rata. Trojica članova grupe Desetorica – Šuput, Vlajić i Ribar rano su preminula, tokom rata, tako da rad grupe nikad nije nastavljen.
Svoj pedagoški rad Cuca Sokić započinje 1948. godine, kada je prihvatila mesto profesora Akademije za likovne umetnosti u Beogradu, na kom je radila sve do 1972. godine. Predavala je akvarel, a zatim slikarstvo, generacijama značajnih umetnika. Osnovala je i fond za nagrade studentima za radove u malom formatu. Dopisni član Odeljenja za likovne i muzičke umetnosti SANU postala je 7. 3. 1968. godine a redovni član 16. 11. 1978. godine.
U posleratnom periodu Ljubica Cuca Sokić stvara unutar šire slikarske struje poznate kao Beogradski slikarski krug, ili Beogradska škola slikanja, čiji su predstavnici Nedeljko Gvozdenović, Marko Čelebonović, Ivan Tabaković, Peđa Milosavljević i Stojan Ćelić. Svoj atelje dobija 1960. godine, u zgradi Kolarčevog narodnog univerziteta, i tu nastaje i najveći broj njenih značajnih dela.
Slikarstvo Ljubice Cuce Sokić u prvom redu opisuje se kao intimističko. Koriste se i formulacije poetski realizam, umerena apstrakcija, geometrijska apstrakcija. Motivi koji preovlađuju su mrtve prirode, portreti, pejzaži, dok u periodu od kraja pedesetih forme bivaju sve uprošćenije: težila je apstrahovanju. Prelomna izložba za doba geometrizacije bila je ona u Salonu moderne galerije 1964. Od sedamdesetih godina ponovo se vraća mrtvoj prirodi, figuri, predelu kao polazištu slike.
Mnoga svoja pojedinačna dela i legate još za života Ljubica Cuca Sokić je poklonila muzejima i ustanovama kulture širom Srbije. Značajan deo svojih preostalih dela poklonila je i posthumno, putem testamenta. Među njima je i Legat Kuće legata.
Reprodukcije:
1. Zeleno beli enterijer sa dve crne, 1969.
2. Uspravna sa žutom i plavom, 1971
3. Ljubičasta senka, 1974.
4. Mrtva priroda sa kutijama, 1977.
5. Devojka sa crvenim prslukom, 1984.
6. Ljubica Cuca Sokić u ateljeu, 1972.
