Slike Edvarda Munka i njegovih savremenika.

U okviru niza dešavanja povodom proslave 150 godina od Munkvog rođenja, koja će se održavati širom Norveške tokom čitave 2013. godine, profesori sa konzervatorskih studija na univerzitetu u Oslu organizovali su trodnevnu konferenciju, posvećenu analizama i konzervaciji slika Edvarda Munka i njegovih savremenika. Učesnici su bili konzervatori i naučnici iz Evropskih i Američkih muzeja i instituta. Svi stručni radovi i posteri prezentovali su rezultate intenzivne saradnje eksperata iz različitih naučnih oblasti koji se bave analizom slika i konzervatora sa dugogodišnjim iskustvom iz oblasti konzervacije štafelajnog slikarstva. Kako je oprema za pojedine analize veoma skupa nekoliko laboratorija se umrežilo i sprovodilo analize bilo u svojim laboratorijama (ako je oprema bila nepokretna) bilo u konzervatorskim ateljeima (ako je oprema bila mobilna). U svim radovima se vidi izrazita tendencija ka kreiranju mobilne nedestruktivne opreme za analizu: slikarskog materijala,slikarskih slojeva, autorskog rukopisa,uzročnika propadanja i novih materijala koji je planiran da se koristi u konzervatorskom postupku. Iako se većina radova i postera bavila delima Munka, koja se nalaze u različitim kolekcijama širom sveta, nova istraživanja i konzervatorski postupci mogu se primeniti na svim tempernim i uljanim slikama.

Rad ateljea za konzervaciju slika u okviru Centralnog instituta za konzervaciju je na ovoj konferenciji bio predstavljen na velikom posteru, na kojem su bile prikazane najznačajnije faze konzervatorkog tretmana i analize sprovedene na dve Lubardine slike. Slika „ Zarobljenik“ iz 1942.godine prezentovana je najdetaljnije jer je ona, kao najstarija slika iz Legata Lubarda iz Kuće legata, dovedena u kontekst sa Munkovim slikama. Koncept postera, tokom trećeg dana konferencije, predstavila je mr Vanja Jovanović, šef Ateljea za konzervaciju slika u CIK-u i odgovorni konzervator za kompletan tretman na slikama iz Legata Lubarda.

Petar Lubarda je izazvao veliko interesovanje učesnika konferencije. Tekst na posteru je bliže objašnjavao veličinu njegovog slikarskog genija što je i potvrđeno brojnim nagradama koje, još za života, Lubarda dobio. Brojna su bila i pitanja o Legatu Lubarda, o njegovom spašavanju i sadašnjem stanju. Učesnicima konferencije je bio posebno zanimljiv tretman teško degradirane slike „ Zarobljenik“, koju je Lubarda slikao u zarobljeništvu 1942.godine, u logoru u Austriji. Slika je teško stradala u vlažnom šutu u Lubardinoj kući što je za posledicu imalo potpuni gubitak platnenog nosioca. Rezultati koji su postignuti zajedničkim radom naučnika i konzervatora izazvali su divljenje čak i senior naučnika-konzervatora koji se bave štafelajnim slikama. Detalje o tretmanu čišćenja slike „Zarobljenik“ je zatražila i Bronvin Ormsbi (Bronwyn Ormsby), iz galerije Tejt Modern (Tate Modern) u Londonu. Razmena iskustava u korišćenju novih metoda i materijala, uz konstantno uključivanje naučnika pri donošenju svih odluka koje se odnose na konzervatorski tretman, bila je najznačajniji segment konferencije. Primer iz Ateljea za konzervaciju slika (CIK) koji postoji tek dve godine i gde u okviru istog tima rade i naučnici i konzervatori, bio je jedinstven među kolegama i izazvao je veliko interesovanje, jer se radi o jednom potpuno novom konceptu rada.